Helemaal Niet Leuk.

Soms is mijn werk helemaal niet leuk. Dan kan je als buitenstaander denken dat is het toch nooit als je omgaat met mensen met verdriet? Dat is niet helemaal waar want veelal komen er bij een overlijden juist mooie herinneringen naar boven die families tijdens onze gesprekken delen. Er wordt ook regelmatig gelachen bij een mooie herinnering. Als je families dan kan helpen om het afscheid vorm te geven geeft dat een goed gevoel.

Veelal zijn er dus mooie gesprekken, zeker wanneer een dierbare op een vredige wijze overlijdt op bijvoorbeeld 95-jarige leeftijd. De nabestaanden kunnen daar zelf vaak vrede mee hebben en terugkijken op een mooi en vol leven.

Wanneer vind ik mijn werk dan niet leuk? Bijvoorbeeld bij het overlijden van een baby. Vreselijk voor een familie als dat hen overkomt. Afgelopen weken heb ik een familie begeleid die dit meemaakte en dan besef ik maar al te meer: “Als dit dagelijks werk wordt ga ik iets anders doen!”, zo heftig, zoveel verdriet. Gelukkig komt het in Nederland in verhouding maar weinig voor, maar het zal je maar overkomen.

Neemt niet weg dat voor een familie die dit meemaakt wij, juist dan onmisbaar zijn met tips, ervaring en praktische hulp.

Met de ouders heb ik ook nu weer een passend afscheid mogen verzorgen. Een heel klein kistje met zijn naam en een tekening erop geprint, een tekening die in zijn eigen kamertje zou komen… Prachtig, hoewel het onnatuurlijk blijft, zo’n mini kistje. Verder een samenzijn met familie bij opa en oma thuis, ballonnen opgelaten met een wens eraan boven het water en door papa en opa weggebracht naar het crematorium. Bijzonder om deel van een familie uit te maken in zo’n week, maar wat is mijn werk dan toch eigenlijk helemaal niet leuk. Of wat is het dan verdrietig dat mijn werk nodig is.

Maar als het nodig is zijn we er wel!

Hieronder een muziekstuk dat het verlies van kindje tijdens de zwangerschap verwoord.

Dit blog is ook als column geplaatst in de Gooi en Eemlander en Almere Deze Week in januari 2018.