Herinneringen maken na de dood.

Laatst kwam ik een bericht tegen dat ik u niet wil onthouden. Op een strand in Florida vindt een hoteleigenaresse een fles met daarin een zakje zand, een briefje en een paar dollar. Nieuwsgierig
opent ze de fles met zand en leest het briefje. Al snel blijkt, het is geen zand in de fles maar as van een overledene.

Een laatste reis

In het briefje en omschrijft een weduwe dat haar man erg van reizen hield en het leek haar mooi om na zijn dood hem weer op reis te laten gaan. Nu had ze dus gewoon as in een fles kunnen doen en die
in zee kunnen werpen. Maar wat ze verder in het briefje schreef vond ik heel mooi gevonden. Er was namelijk geld in de fles gedaan zodat degene die de fles vond een bericht kon sturen of bellen naar de
weduwe om te laten weten waar haar man terecht was gekomen. Zo bleef zij op de hoogte van de laatste reis van haar man en kreeg zij er telkens een herinnering bij.

Nieuwe herinneringen

Het afsluitende verzoek in de brief ook was om haar man weer verder op reis te laten gaan en hem dus weer in zee te werpen na de vondst. De hoteleigenaresse nam contact op met de weduwe en hoorde dat zij niet de eerste was die contact op nam. Meerdere personen hadden de fles gevonden en contact opgenomen. Tot slot meldt ze in het bericht dat zij de as, het briefje en wat geld in een rumfles hebben gedaan (er moet immers wel wat plezier zijn tijdens de reis) en hem na een korte afscheidsceremonie op het strand weer verder op reis heeft laten gaan.

Rituelen ter herinnering

Voor mij een prachtig voorbeeld hoe soms met kleine rituelen iemands herinnering levend kan worden gehouden en zelfs nog herinneringen kunnen worden toegevoegd na de dood.