Meerwaarde.

De afgelopen weken waren een beetje vreemde weken bij ons in het team van medewerkers. Bij een van mijn collega uitvaartleiders overleed redelijk onverwacht haar vader en bij een andere collega overleed een goede vriend en vlak daarna een goede vriendin.

Ineens ben je dan van professional die families helpt, zelf een nabestaande. Het zijn momenten waarop je als uitvaartleider over antwoorden moet nadenken waar je normaal gesproken de vraag stelt. En je hebt te maken met je eigen familie, die je advies anders weegt dan wanneer je die als buitenstaander geeft. Situaties waarin je je eigen verdriet gescheiden moet houden van het regelwerk. En de uitvaart aan een andere uitvaartleider uit handen geven, hoe goed hij/zij mag zijn, voelt vreemd als je het zelf kan doen. Voor ons als uitvaartbegeleiders voelt het als het laatste wat je kan doen voor een dierbare en ik kon mijn collega’s dan ook goed begrijpen dat zij hierin zelf de controle wilden.

In de week voorafgaande aan de uitvaart bleek, in gesprek als collega’s, dat emoties toch meer met je doen dan je vooraf kan inschatten, ook al is het je werk. Gaandeweg merk je dat het ook fijn is dat er mensen zijn die je helpen, zaken met je doornemen en door­ vragen. Zo is een periode van verdriet en rouw ook een leerproces waarin je de meerwaarde van je eigen functie in een ander perspectief gaat zien.

Met dat gevoel, van wat je voor een ander kan betekenen, zijn mijn collega’s nu ook weer aan het werk. Met misschien nog wel een beetje meer oog en begrip voor de ander, simpelweg omdat je echt weet hoe het is.

Dit blog is ook als column van Mijndert Rebel gepubliceerd in de Gooi en Eemlander en Almere Vandaag van november.

Wilt u weten wat wij voor u kunnen betekenen in een moeilijke periode? Neemt u dan gerust contact met ons op voor een vrijblijvende kennismaking of bekijk de persoonlijk drive van onze uitvaartbegeleiders.