Ouderwets.
Lopen naar een begraafplaats?
Dat is toch ouderwets en hoeft toch niet meer? Dat laatste klopt op zich, maar het lopen is gelukkig weer helemaal terug bij uitvaarten. Toch kreeg ik afgelopen week wel weer die vraag: “waarom lopen als het ook met de auto kan?”
Daar zijn, vind ik, een paar goede redenen voor die ik graag wil toelichten. Eerst nog even iets over de achtergrond van het lopen bij een uitvaart.
Vroeger ging men altijd lopen naar de begraafplaats, vanaf het woonhuis werd de kist door buren gedragen naar het graf. De dienst had dan al thuis plaatsgevonden. Alleen als de persoon verder weg begraven moest worden werd er een kar bij gebruikt.
Toen de auto zijn intrede deed kwam het lopen naar de begraafplaats in het gedrang. Het ritueel moest met de tijd mee en de overledene ging in een rouwauto en de naaste familie in volgwagens.
Op zich niets mis mee, we doen het nog, maar steeds minder vaak met volgwagens, en dat heeft consequenties. En begrijpt u mij goed, lopen is niet voor elke uitvaart geschikt, dat hangt sterk af van de afstand, tot 1 kilometer is mooi en goed te doen. Maar was de overledene fervent wandelaar? Dan kan langer ook.
Wat is het voordeel van lopen?
Ten eerste dat het de minste milieubelasting geeft. maar ten tweede en die is nog veel belangrijker: de sfeer. Men heeft namelijk net een afscheidsbijeenkomst gehad, dierbare verhalen gehoord over de overledene en dan stapt met in de auto, doet de radio aan, checkt zijn of haar telefoon, appt even wat en voordat de begraafplaats bereikt is, gaat het gewone leven alweer verder. Als men gaat lopen, blijft men in dezelfde sfeer, de betrokkenheid blijft bij de uitvaart en bij de familie. Dat maakt lopen bij uitvaarten mooier.
Maar op de fiets kan natuurlijk ook:
Dit blog is ook als column van Mijndert Rebel geplaatst in de Gooi en Eemlander en Almere Deze Week van mei 2018