Uitvaart Vakantie.
Mijn opa noemde de vakantie van een begrafenisondernemer altijd uitzonderlijk, maar dan iets anders uitgesproken. De begrafenisondernemer is dan uit zonder lijk. Blijkbaar vond hij zijn werk dus wel zo leuk dat hij het in het dagelijks leven ook een uitje vond. Misschien wel omdat hij het naast zijn werk in het schildersbedrijf deed en het was dus ook echt even iets anders tussendoor. Huizen was immers nog klein.
Tijdens mijn vakantie besefte ik dat ik toch ook elke begraafplaats opmerk, even overheen loop en als ik zelf de begraafplaats een keer niet zie dan attenderen mijn kinderen mij daar tegenwoordig op. Het zit blijkbaar in de genen.
Maar ik heb gemerkt dat ik zeker niet de enige ben die in het buitenland de funeraire cultuur bekijkt. Afgelopen week was ik bij iemand die mij prachtig vertelde over een begrafenis op Arlington National Cemetery, de militaire begraafplaats bij Washington waar ook presidenten begraven liggen zoals Kennedy. Het had veel indruk gemaakt.
Ook de Parijse begraafplaats Père Lachaise wordt jaarlijks door velen bezocht, de grote hoeveelheid beroemdheden die er begraven liggen trekt dat aan, maar voor mij zijn de mausolea het meest bijzonder. In de sobere calvinistische cultuur van Nederland komt dat bijna niet voor om zulke indrukwekkende monumenten op te richten voor een overleden dierbare.
De uitvaart in het buitenland die mij het meest is bijgebleven was op een reis door India. In het openbaar werd daar een crematie uitgevoerd. Het lichaam werd ingesmeerd met oa boter, op een houtstapel gelegd en verbrand. De geur is mij het beste bijgebleven, maar de asbestemming viel ook op. Die werd namelijk in de rivier de Ganges verstrooid, 10 tot 20 meter verder wasten mensen zich in datzelfde water en nog iets verder werd de was gedaan. Dat is in Nederland ondenkbaar.
Nu de vakantie voorbij is mag ik mij weer bezighouden met uitvaarten in Huizen en omstreken en de inspiratie van de vakantie weer gebruiken om de Nederlandse funeraire cultuur te vergroten.
Mijndert Rebel