Nog steeds taboe?.

In een gesprek met iemand die een nieuw idee voor de uitvaartbranche heeft kwam het gesprek op onze klanten. Nabestaanden die een dierbare verloren hebben. De vraag is dan altijd is er behoefte aan zo’n nieuwe dienst? Voegt het iets toe aan het proces van afscheid nemen en het verwerken van verlies? De leverancier wist het eigenlijk niet.

Want wanneer spreekt iemand over zijn uitvaart? Meer dan vroeger, dat wel, maar echt over je laatste wensen spreken als er geen aanleiding voor is? Marktonderzoeken waarin naar de dood of uitvaart wordt gevraagd worden minder goed ingevuld. Rust er dan toch nog een taboe op de dood?

Wij komen met grote regelmaat bij families die er, zelfs niet tijdens een sterfbed van enkele maanden, over hebben willen spreken. Moet je dan altijd maar over de dood praten en nadenken? Beslist niet! Zeker als er geen aanleiding voor is. Maar eens in de 10 jaar zou het misschien geen kwaad kunnen. Ten eerste om te bepalen wat in hoofdlijnen de wensen zijn. Begraven of cremeren, kleinschalig, eenvoudig of uitbundig. Daarmee kan dan ook gekeken worden hoe het bedrag dat voor de uitvaart nodig is betaald moet worden tzt. Via een spaarrekening of toch via een verzekering. Dat geeft rust.

Over de wensen in detail nadenken mag en geeft vooral veel duidelijkheid over wat allemaal mogelijk is en wat de bijbehorende kosten zijn. Soms is vooraf wat bespreken echt nodig, bijvoorbeeld voor de meneer die zijn cabrio wil laten gebruiken als rouwauto. Een speciale stellage voor de kist moet worden gemaakt en vanwege de tijdsdruk moet dat op voorhand worden uitgewerkt.

Waarom het taboe er nog steeds is? Eigenlijk weet ik het niet, misschien omdat mensen bang zijn het noodlot over zich af te roepen. Uitvaartondernemers bijten niet dus dat kan de reden niet zijn, mocht u twijfelen daaraan, u kunt altijd eens bij ons binnenlopen om het te ervaren.