Tastbare herinnering.
Remembrance is a form of meeting. Een quote van Khalil Gibran die zoveel betekend als: “Herinneren is een vorm van ontmoeten”. Als sociale wezens die wij mensen zijn, hebben wij ontmoetingen nodig. Zelfs met hen die ons ontvallen zijn is mijn ervaring.
Dat klinkt misschien raar, overledenen opnieuw ontmoeten, maar het ophalen van herinneringen geeft troost en kracht aan nabestaanden. Het komt voort uit nog een spreuk van Khalil Gibran: “Wanneer je verdrietig bent, kijk dan opnieuw in je hart en zie dat je huilt om wat je vreugde schonk”.
Het herinneren doet je beseffen wie je mist, maar hoe fijn het leven delen met iemand was mag je ook koesteren.
De fijne momenten herbeleven geven kracht om door te gaan, tastbare herinneringen helpen daarbij.
In gesprek met mijn collega’s op kantoor hoorde ik van nieuwe vormen van tastbaar herinneren. Bijvoorbeeld een knuffel voor een kind met een geanimeerd plaatje (geen foto) van de vader. Met die knuffel kan het kind dan toch haar verhalen nog delen met haar papa en hem blijven herinneren doordat hij op die manier laagdrempelig bij het leven betrokken blijft.
Een andere vorm is het maken van een schaduwfoto, een groepsfoto waarop degene die gemist wordt nog een plaats krijgt. Dat kan door bijvoorbeeld een schaduw in de nieuwe groepsfoto in te voegen of door middel van een symbool degene een plekje te geven.
Nu kan je denken, moet dat allemaal? Nee, zeker niet voor iedereen. Maar voor sommigen is het tastbaar maken van herinneringen juist wel goed omdat het alleen in het hart meedragen van herinneringen als tekortdoen wordt beschouwd. Het belangrijkste is dat de mooie herinneringen die je meedraagt de geliefde nooit laten verdwijnen.
Hoe houdt u of jij de herinnering levend? Laat het ons weten.
Heeft u vragen? Neemt u gerust contact met ons op.