Uitvaart in Lelystad op de fiets.
Uitvaart in Lelystad op de fiets
Het wielerseizoen is weer begonnen. Voorjaarsklassiekers op tv en steeds meer mensen op de fiets buiten. Dat deed mij afgelopen week denken aan een uitvaart in Lelystad die ik enige tijd geleden mocht organiseren.
Tijdens het 1e gesprek dat ik met de familie had na het overlijden van hun echtgenoot en vader bleek al snel dat het niet een uitvaart als vele andere zou worden. Er leefden allerlei gedachten over de begrafenis. Een aantal punten bleken belangrijke drijfveren in zijn leven te zijn geweest: De natuur en de fiets. Zelfs een auto van de baas was ooit ingeleverd omdat die toch niet gebruikt werd. Een aantal zaken waren mede daardoor snel duidelijk, de overledene bleef thuis, er zou worden begraven in Lelystad en milieubewuste keuzes speelden zeker een rol. Bijvoorbeeld een volledig duurzame kist, van hout uit de Flevopolder, aan de wind gedroogd met een hennep bekleding. Deze werd thuis nog helemaal beschilderd en versierd tot een compleet uniek model.
Het gesprek kwam ook al snel op het vervoer, een grote Amerikaanse rouwauto was geen optie. De fiets echter des te meer! Een kist kan namelijk prima vervoerd worden op een speciale kar achter iemands eigen fiets, de dag zelf hebben kinderen en broers zelf de hele route gefietst met de kist. Alle gasten werden verzocht om zich te verzamelen bij het woonhuis op de dag van de uitvaart met fiets. Degene die geen fiets hadden of van ver moesten komen konden zich bij ons melden voor een leenfiets die wij gehuurd hadden. Zo vertrokken wij, met gelukkig mooi weer, in stoet naar de locatie van de plechtigheid. 250 personen in totaal dwars door Lelystad! De plechtigheid werd gehouden in de open lucht op een natuurlijke helling, de medewerkers van Staatsbosbeheer waarmee ik de vergunningen heb moeten regelen waren zeer behulpzaam. Op de plek zelf hebben wij een geluidsinstallatie ingericht zodat de (live) muziek en sprekers goed te horen waren. Daarnaast hadden wij ook water en een reep voor iedereen klaarliggen, want de hele route was die dag uit en thuis 18 km.
Na de plechtigheid in het lange gras ging de stoet verder naar de begraafplaats. Bij het graf werden de laatste woorden gesproken en daalde de kist in het graf. De fietsbel die aan de handgreep was gemaakt tringde voor de laatste keer toen de kist bijna helemaal beneden was. Heel bijzonder.
Als afsluiting zijn wij daarna naar een restaurant gefietst waar gelegenheid was om elkaar te ontmoeten. Veel mensen kwamen naar mij toe dat zij dit nog nooit hadden meegemaakt en dat begrijp ik ook wel. Op mijn vraag of zij dit ook zouden willen zeiden de meesten: Nee, absoluut niet, maar bij hem paste het volledig. Daar gaat het bij een uitvaart nu echt om vind ik: Samen een afscheid organiseren dat precies past bij de overledene en nabestaanden.
Met dank aan de familie voor het ter beschikking stellen van het beeldmateriaal.
Dit blog is in samenvatting gepubliceerd in maart 2016 als column in de Gooi en Eemlander en de Almere Deze week.